مدیریت پویا در پرتو اخلاق اسلامی

پایبندی به ارزشهای انسانی, شعار یا کمال مطلوب, در برنامه ریزی هر حزبی بشمار می آید؛ چه راهگشای عقده ها در روابط درون سازمانی دستگاههای اجرائی می باشد. تعهد در اجرای أحسن امور محوله به مدیران جزء و کارگزاران, خواهش مدیران کل است؛ و در نظام های اداری حال, از آن به وجدان کاری تعبیر شده است. با عنایت مدبرانه به ویژگی های این اصل تعریف شده در سازمانها, استنباط می شود که تعهد اخلاقی- مدیران کل, کارمند دون- , همان تمسک به سیره ی الگوهای اخلاق معرف در أدیان است. با گسترش روزانه ی تکنولوژی در همه ی عرصه ها, ناخودآگاه, این نیاز ملموس می گردد که نیروی انسانی دستگاهها, به موازات این پیشرفت, باید خویش را مزین به خصائص انسانی درخور این تغییر نماید. در صورت عدم هماهنگی, هدف مجموعه, نه تنها برآورده نمی شود, بلکه فاکتور نظم در دستگاه و به تبع آن اهداف دیگر دستگاههای مرتبط با خود را نیز دستخوش نابسامانی و تغییر در نیل به نتیجه می گرداند. در دیدگاه تئوریسین های جامعه شناسی, اشاعه ی فرهنگ صحیح تولید و مصرف بین آحاد یک نسل, از موضوع اقتصاد بالاتر است و چنانچه منظور, تحول اقتصادی باشد, باید در گام نخست, فرهنگ آن جامعه را بسوی درک آن میل داد. در این صورت, اقتصاد به موازات این تغییر, دچار تحول بنیادین می شود. در اسلام, الگوهائی وجود دارد که در صحنه ی اقتصاد, أخلاق و..., نماد تلاش, عزم و نجات جامعه بوده اند. و تاکنون نیز بر تارک زمان می درخشند. با نگاهی به نامه ی علی(ع) به مالک أشتر, به وضوح, رکن اتکاء به اصول اخلاقی- انسانی نمود یافته, و وی, تنها راه اجرای عدالت اقتصادی- اجتماعی را پایبندی به ارزشهای اسلامی- انسانی و تعهد کارگزاران در أدای دین خویش به رعیت می داند

کلیدواژه ها:

مدیریت ، أخلاق مداری اسلامی ، إقتصاد ، پیشرفت