راهکارهای افزایش نشاط در مراکز فرهنگی-تفریحی با بهره گیری از عواملموسیقیایی مشترک در معماری و موسیقی

یکی از شیوه های افزایش پایداری اجتماعی، افزایش نشاط در جامعه است. گرچه ارگان های مختلف با سیاست گذاری های متفاوت خود می توانند به نوعی در میزان این نشاط اثر گذار باشند ، اما در این بین نقش معماری و شهرسازی در ایجاد بستر کالبدی- فضایی ، برای فرهنگ سازی در جهت افزایش نشاط حائز اهمیت است. رسیدن به این مهم از طریق طراحی و اجرای مراکز فرهنگی- تفریحی رویکردی است که این تحقیق به دنبال آن است. استفاده از موسیقی به عنوان عامل نشاط بخش مجموعه و حضور پررنگ آن در فضاهای چنین مراکزی می تواند در جهت تقویت نشاط اجتماعی مؤثر باشد. مرکز فرهنگی- تفریحی موسقی سالم از جمله این مراکز است که حضور گسترده آوا ها و نواها در تناظر با کالبد معماری، معمار را در دستیابی به راهکارهای طراحی چنین مجموعه هایی به منظور افزایش نشاط اجتماعی یاری می رساند. نمونه های مشابه این مراکز در شیراز و شهرهای دیگر ساخته شده و به بهره برداری رسیده است شناخت پتانسیل ها و ویژگی های طراحی این مراکز برای افزایش نشاط شهر هدف مقاله حاضر است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات آن با استفاده از اسناد و مدارک کتابخانه ای صورت گرفته و با تعیین انواع فضاهای مجموعه و بررسی نمونه های موردی برای شناخت ویژگی ها و دستیابی به راهکارهای طراحی انواع فضاها، سعی شده است نتایج در قالب راهکارهایی برای طراحی انواع فضاهای باز ، نیمه باز- نیمه بسته و بسته چنین مجموعه هایی ارائه شود. به طور کلی نتایج تحقیق بیان می کند که این راهکارهای طراحی با ایجاد احساس عدالت توزیعی و ارضای نیازهای مخاطب و امید به آینده باعث افزایش نشاط می شوند.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، نشاط اجتماعی ، اوقات فراغت ، موسیقی ، معماری