بررسی عناصر هویت ساز معماری در مساجد دوره صفوی(نمونه موردی: مسجد فرح آباد ساری)

معماری به رغم تفاوت های اقلیمی و سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی دارد، دارای ویژگی ذاتی و حال و هوایی است که آن را هویت می نامند. فقدان حس مکان در معماری، ناآگاهی از میراث گذشتگان و ورود عناصر فرهنگی دیگر کشورها، هویت جامعه ایرانی را کمرنگ نموده است؛ از این رو امروزه بحث درباره بازیابی هویت و فرهنگ مورد توجه قرار گرفته است. معماری دوره نسبتا طولانی صفوی شامل فعالیت های زیاد در عرصه ساخت و ساز، تعمیر، بازسازی و توسعه بناهای موجود و همینطور بازنگری، تصحیح، تکمیل واعتلای تجربیات معماری و فضا سازی اعصار گذشته است. دوره صفوی با تلفیق سه عنصر مهم هویت ساز یعنی مذهب، اسطوره و سرزمین، پایه گذار عصر نوینی در فرآیند هویت یابی ایرانیان به شمار می آید و تاثیر عمیق آن بر هویت ایرانی کاملا آشکار است. در این تحقیق بر آنیم تا مفهوم هویت و ابعاد آن را با تحلیل عناصر معماری در نمونه ای ارزشمند بررسی کرده و با شناسایی مولفه های هویت ساز و بازیابی هویت گمشده در مساجد دوره صفوی به یک هویت وحدت یافته در معماری معاصر که همواره میراثی برای آیندگان است دست یابیم

کلیدواژه ها:

دوره صفوی ، هویت ، معماری ایرانی ، مسجد فرح آباد