هم افزایی آمینواسیدها با پلی وینیل پیرولیدن در بازدارندگی تشکیل هیدرات تتراهیدروفوران

در این تحقیق، سینتیک تشکیل هیدرات تتراهیدروفوران، در حضور پلی وینیل پیرولیدن PVP که ترکیب هم افزا میباشد وآمینواسید گلایسین و ال لیوسین به عنوان بازدارنده سینتیکی بررسی شده است. - آزمایشات در یک راکتور دو جداره ناپیوسته با دمای جداره ثابت صفر درجه سلسیوس ، فشار اتمسفری و غلظتهای مختلفی از گلایسین و ال لیوسین 1/5-0/05 درصد وزنی انجام شدهاند. با انجام آزمایشات در درصد مولیهای مختلف PVP در نهایت درصد بهینه، 5% انتخاب شده است. نتایج نشان دادهاند که با افزایش غلظت گلایسین در محلول آب و تتراهیدروفوران THF به همراه PVP ، زمان تأخیر تشکیل هیدرات افزایش یافته و دمای تعادلی تشکیل هیدرات THF آن 1 پایین تر از دمای تعادلی هیدرات Ċ 4.3 است که این دما حدود Ċ THF خالص میباشد. آزمایشات نشان میدهد محلول %1 وزنی گلایسین به همراه PVP ، با کاهش شدت آب گریزی سیستم، بیشترین میزان زمان تأخیر تشکیل هیدرات 05 دقیقه و دمای تعادلی کمتری را به نسبت ال لیوسین دارد.به طور کلی آمینواسیدها با همافزایی ترکیب بازدارنده PVP عملکرد بهتری )زمان ماند بیشتر و دمای تعادلی کمتر نسبت به حالت THF و آمینواسیدها داشته اند. گلایسینها در کنار PVP هم عملکرد بهتری به نسبت لیوسینها داشته اند و زمان ماند گلایسین ها تقریبأ 3 دقیقه بیشتر از ال لیوسین ها گزارش شده است. با افزایش غلظت گلایسین در محلول آب وتتراهیدروفوران در کنار پلیوینیلپیرولیدن، زمان تأخیر تشکیل هیدرات16-6.5 دقیقه افزایش یافته است

کلیدواژه ها:

پلیوینیلپیرولیدن ، گلایسین و ال لیوسین ، بازدارندگی ، هیدرات تتراهیدروفوران