تحلیل راهبردی از قابلیت ها و تنگناهای گردشگری عشایری در استان گلستان نمونه موردی : روستای داشلی برون

ترکیب اجتماعی جامعه ی ایران را سه جمعیت متمایز شهری، روستایی و عشایری تشکیل می دهد. با توجه به این مهم که ایران با سابقه ی دیرین و کهن با قومیت های مختلف و اقلیت های متفاوت است، بنابراین دارای بستر بسیار مناسبی برای برنامه ریزی انواع گردشگری است و با توجه به این که از معدود کشورهایی است که کوچ همچون گذشته در آن جریان دارد و هنوز عشایر ایران سنت های خویش را برپا می دارند، می تواند محملمناسبی برای برنامه ریزی گردشگری عشایری باشد. به منظور توسعه گردشگری عشایری، به معرفی جاذبه ها نیاز است تا جاذبه های طبیعی، اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی این ایل برای گردشگران روشن شده و پتانسیل های بالای این ایل از بالقوه به بالفعل تبدیل گردد. در این نوشته، سعی شده ضمن معرفی جاذبه های گردشگری عشایر استان گلستان، چالشها و پتانسیل های توسعه ی گردشگری عشایر بیان شود. تحقیق حاضر به این سوال می پردازدکه پتانسیل ها و محدودیت های توسعه گردشگری عشایر گلستان کدامند؟ و چه راهکارها و راهبردهایی جهت توسعه گردشگری، که منجر به توسعهگردشگری عشایری می گردد، وجود دارد؟ روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی – تحلیلی است. به منظور جمع آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای/ اسنادی و روش میدانی مشاهده و مصاحبه عمیق مربوط به عشایر و گردشگران استان گلستان استفاده شده است و با توجه به بررسی های صورت گرفته روی محیط داخلی و خارجی محدوده، فهرستی از نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدهای گردشگری عشایر استان گلستان مورد شناسایی قرار گرفت و در نهایت جهت برطرف کردن یا تقلیل نقاط ضعف و تهدیدها و تقویت و بهبود نقاط قوت و فرصت های موجود در ارتباط با توسعه گردشگری این عشایر، استراتژی های مناسبی با توجه به تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری و جدول SOWT ، ارائه شده است

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری عشایری ، داشلی برون ، جاذبه های گردشگری ، SOWT