مقایسه وارزیابی پتانسیل روانگرایی خاکها در جنوب دشتارومیه با بررسی آئین نامه پل های شاهراهی ژاپن (1999) و معیار ونگ (1979)

روانگرایی یکی از عناوین اصلی ژئوتکنیکلرزه ای است.اثرات روانگرایی بر روی سازه ها و تاسیسات در هنگام زلزله می تواند بسیار مخرب باشد.در این پژوهش به ارزیابی این پدیده در منطقه جنوب دشت ارومیه با استفاده از آئین نامه پل های شاهراهی ژاپن( 1999 )و معیار ونگ پرداخته شده است. اساس روش ژاپنی ارزیابی پتانسیل روانگرایی با مقایسه مقاومت روانگرایی ارزیابی شده از دانه بندی و عددSPTخاکبا نسبت تنشبرشی (یعنی نسبت تنشبرشی ایجاد شده توسط زلزله بر تنشموثر عمودی) ناشی از زلزله می باشدو اساس روش ونگدرصد رس(ذرات کوچکتر از0/005 میلیمتر) و حد روانی خاکLL) می باشد.از تعداد 6 گمانه مورد مطالعه فقط یکی از گمانه ها با خطر روانگرایی بالابااستفاده از زوش ژاپنی مورد ارزیابی قرار گرفت. و همچنین با توجه به اینکه جنس خاکدر اعماق مختلف گمانه ها اکثرا از نوع خاک های چسبنده می باشد لذا پتانسیل روانگرایی آنها با استفاده از معیار ونگنیز مورد ارزیابی قرار گرفت که به موجب آن گمانهBH2 در اعماق مورد بررسی که جنسخاکآنCL-ML و CLمی باشد، در عمق 8 متری در صورتی که رطوبتطبیعی خاکبیشتر از19/8%باشد مستعد روانگراییمی باشد

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، آزمایشمقاومت نفوذ استاندارد SPT)/جنوب دشتارومیه ، گمانه ، خاکهای رسی