مدیریت فرایندهای شهر الکترونیک با استفاده از ترکیب مؤلفه های نرم افزاری خودمختار و توزیع شده با قابلیت کنترل خطا

شهرها، فعالیت های بین انسان ها را با استفاده از الگوهای همکاری پیچیده، هماهنگ می سازند. این هماهنگی باید با توجه به در حال تغییر بودن فعالیت ها انجام شود و شهرها باید بتوانند با این تغییرات سازگاری ایجاد نمایند. شهری که به خوبی در حال کار است را می توان با یک سیستم الکترونیکی بلادرنگ مقایسه نمود که عملکرد آن از قبل با جزییات کامل تعریف شده است. صحت عملکرد یک سیستم بلادرنگ بستگی به درستی عملکرد آن از لحاظ منطقی و زمانی دارد. یعنی یک شهر الکترونیکی باید از لحاظ منطقی درست عمل نماید و البته باید پاسخ هر درخواست را در زمان مناسب تعیین شده ارایه نماید. ضمناً هر تغییر در یک سیستم الکترونیکی باید با در نظر گرفتن تمامی نتایج و آثار آن، طراحی گردد. برای ایجاد سازگاری، یک سیستم پیچیده باید در سطوح مختلف به صورت پیمانه ای باشد. پیمانه ها به صورت انبوهی از فعالیت ها تعریف می شوند که میزان تبادل اطلاعاتی بین آن فعالیت ها نسبت به میزان تبادل اطلاعاتیشان با بیرون بیشتر است. در یک شهر، پیمانه ها در واقع سازمان های درون آن در نظر گرفته می شوند. یک ویژگی مهم برای این ساختار آن است که واسط‌های بین پیمانه ها به گونه ای طراحی شوند که وابستگی بین پیمانه ها حداقل شود و در نتیجه خطر احتمالی اثر تغییر یک پیمانه بر سایر پیمانه ها کاهش یابد. این واسط‌ها را می توان، سرویس های ارایه شده توسط این سازمان‌ها معرفی نمود.