جستاری در مقوله عشق از دیدگاه ابن سینا و سهروردی

انسان یگانه موجودی است که می تواند باکمک نیروی عشق خود را به بی نهایت پیوند بزند. او موجودی عاشقپیشه است و قلبش بسان بتکده ای است که انواع معشوق ها و صنم ها در آن صف کشیده اند. آن کیفیت ویژهی روانی که از مختصات روحی انسان است و یکی از شگفت انگیزترین حالات روانی بشر است، پدیده ی عشقتعبیر می شود، چرا که عشق و محبت همانند اکسیر واقعی قدرت « کیمیا » یا « اکسیر » است که از آن بهدگرگونی و انقلاب دارد و می تواند مس وجود انسان را تبدیل به طلا کند. نیرویی که می تواند همه ی قوایدرونی و بیرونی انسان را در برابر خود تسلیم و همه ی غرایز را مهار کند، اگر از خطر سقوط در پرتگاهعشق های مبتذل و زودگذر، نجات یابد و به سمت و سوی عشق الهی و ربانی و دست کم عشق به اولیای الهی،سوق یابد، بدون شک، بهترین طریق و سریع ترین راه تهذیب نفس و تزکیه ی روح آدمی خواهد بود.این پژوهش در پی آن است که ضمن معرفی مقوله ی عشق از دیدگاه دو فیلسوف و حکیم بزرگ جهان اسلامبه بعضی از تفاوتهای موجود بین آن دو در این « جناب شیخ الرئیس ابن سینا و شیخ شهاب الدین سهروردی »زمینه بپردازد.

کلیدواژه ها:

عشق ، ابن سینا ، سهروردی ، کمال ، سیر و سلوک