جایگاه چشتیه در تصوف

چشتیه سلسله بسیار معروف از متصوفه است که به چشت (قریه ای نزدیک هرات)منسوب است. مرکز این طریقت دردوره اولیه به هندوستان انتقال یافته است، امیر خسرو دهلوی عارف قرن هفتم هجری به این طریقه تعلق دارد. بنابرروایات، سر سلسله چشتیه خواجه احمد ابدال بوده است. سوال اساسی در این پژوهش چگونگی تشکیل و جایگاه چشتیهدر تصوف است. فرض اولیه برپیشگامی حسن بصری در این باب استوار است.این سلسله طی سده های هفتم تا نهم پیروانی در ایران داشته ولی عمده فعالیت این طریقت در هندوستان بوده است.برخی از پیروان چشتیه، خرقه خود را به حسن بصری از عرفای اواخر قرن اول هجری می رسانند.این پژوهش به روشکتابخانه ای و با برسی منابع معتبر بجای مانده از متصوفه انجام و مورد تحلیل قرار گرفته است .نتایج بدست آمده حاکیاز آن است که سلسله ی خلافت این طریقت به معین الدین چشتی(م 634 )و پیش از او به ابراهیم ادهم میرسد.

کلیدواژه ها:

معین الدین چشتی ، خواجه احمد ابدال ، متصوفه ، عرفای چشت ، خرقه