اخلاق و دین در اشعار فایز دشتی

فایز دشتی شاعر دوبیتی سرا و سوخته دلی از استان بوشهراست .اشعار فایز در جنوب ایران متاثر از شرایط سخت اقلیمی همزادگرما، منبعث از اندوه، حسرت و عشق توام با دست آویزهای دینی و قر آنی می باشد. . اگر چه اشعار وی ممکن است از نظر زبان ،فلسفه و درون مایه های شعری قوی نباشد، اما از نظر عاطفی بسیار قابل توجه است و آن را با نوای حزینی به نام شروه در محافل ومجالس می خوانند. شعر او در خدمت احساسات مردم است. وی باورها و مضامین اسلامی و دینی را بن مایه ی اشعار خود قرار میدهد.آن گاه که از محبوب خود سخن می گوید حتی در ذکر زیبایی های او از واژه های اسلامی استعانت می گیرد. فایز که درسخوانده ی مکتب قرآن است اعتقادی عمیق به تقدیر الهی دارد و مشیت خداوند را برتر از تدبیر آدمی می بیند.

کلیدواژه ها:

فایز ، قرآن ، اخلاق ، دین