حیاتمندی عالم و تسبیح موجودات از دیدگاه عرفان و تصوف در شعر عرفانی فارسی
محل انتشار: کنگره بین المللی فرهنگ و اندیشه دینی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,547
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCRT01_0048
تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393
چکیده مقاله:
در آموزه های دینی و عرفانی اسلام، همه ی پدیده های هستی دارای حیات و تسبیح گوی آفریدگار هستند که اگر بر اثرتهذیب نفس مجاری درون انسان به عالم غیب باز و گشوده گردد میتواند مناجات اجزای عالم وجود را بشنود. در گستره-ی فرهنگ پر محتوای اسلامی، بزرگان ادب فارسی در آثار خویش با لطافت و زیبایی در قالب ابیات و داستان و تمثیلهایی به هوشمندی تمامی موجودات هستی اشاره کرده اند. این مقاله تلاشی است در جهت شاخص کردن سخنان وتعابیر آن بزرگان در این مورد. که در این میان حکیم سنایی، شیخ فرید الدین عطار، مولانا جلال الدین مولوی و حکیمنظامی گنجوی سروده های ارزشمندی در این باره داشته اند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه الهیان
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
انوشه الهیان
کارشناس ارشد مهندسی فناوریا طلاعات
مرتضی قربانی مقدم
دانشجوی دکتری هوش مصنوعی دانشگاه پوترا مالزی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :