اثر پوترسین بر کیفیت و افزایش عمر ماندگاری میوه ها طی انبارداری

میوه های تازه در مرحله پس از برداشت، به دلیل رطوبت بالا، فعالیت متابولیکی زیاد و فساد ناشی از رشدمیکروارگانیسم ها، عمر نگهداری کوتاهی دارند. در همین راستا، مطالعات فراوانی در خصوص تیمارهای موثر درپس از برداشت آنها با هدف افزایش عمر ماندگاری و کاهش ضایعات صورت گرفته است که از جمله آنها میتوان به تیمار های شیمیایی (تیابندازول) و هورمونی (بنزیل آدنین)، کنترل تغییرات دمای انبار، بکارگیری کاغذهای بسته بندی نازک و چروک و همچنین پوشش دهی با ترکیبات پلی آمین اشاره کرد. پلی آمین ها ترکیباتی باساختار آلیفاتیک نیتروژن دار بوده که تقریبا در تمام موجودات زنده وجود دارند و نقش مهمی را در فرایندهایفیزیولوژیکی مانند رشد و توسعه سلولی و پاسخ به تنش های محیطی گیاه ایفا می کنند. پلی آمین های رایجشامل پوترسین (دی آمین)، اسپرمیدین (تری آمین) و اسپرمین (تترا آمین) در سلولهای گیاهی می باشند. تاکنون پوترسین به عنوان یک تیمار پس از برداشت بر روی اغلب میوه ها مانند انار، توت فرنگی، زردآلو، هلو،گیلاس، کدو سبز و آلو به منظور افزایش عمر انبارمانی به کار برده شده است. نتایج نشان داده است کهپوترسین می تواند مانع عوارض پس از برداشت مانند سرمازدگی، تغییر رنگ، کاهش وزن و سوراخ شدن سطحمیوه شود. این ترکیب با کاهش تولید اتیلن، نرم شدن بافتها را کاهش داده و سبب افزایش عمر انبارمانی میوهها می شود. افزودن ترکیباتی نظیر موم زنبور عسل به میوه ها همراه با پوترسین موجب افزایش عمر ماندگاری می گردد.

کلیدواژه ها:

انبارمانی ، پلی آمین ، پوترسین ، میوه