بررسی تحولات جمعیت و حاشیه نشینی شهر اهواز و تاثیر آن بر فعالیتهای اقتصادی- اجتماعی

شهر اهواز به عنوان هفتمین کلان شهرکشور به لحاظ رشد جمعیتی که دارد متاسفانه با وجود داشتن ظرفیت های اقتصادی و طبیعی در بسیاری از موارد جوابگوی ساکنان خود نیست و با معضلات و مشکلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، فیزیکی و... برای جامعه شهرنشین خود روبه رو ست. همچنین به دلیل مرکز اداری -سیاسی استان خوزستان و مرکز منطقه جنوب غربی کشور از موقعیت سیاسی و اقتصادی خاصی برخوردار بوده، و آن را به یک شهر مهاجرپذیر تبدیل کرده است، به گونه ای که در سال 1385 حدود 24 % جمعیت استان و 35.3 %نقاط شهری استان را به خود اختصاص داده است. هدف پژوهش حاضر، بیان تحولات جمعیتی بر اثر رشد طبیعی و مهاجرت و عواقب ناشی از رشد بی رویه آن است. گسترش روز افزون شهر و رشد فرایند جمعیت و وجود برخی از امکانات رفاهی، فرهنگی، شغلی، آموزشی و دیگر امکانات باعث شده تا انگیزه ها برای هجوم به این شهر افزایش یافته و باعث ایجاد رشد ناهماهنگ و نابهنجاری گردد، پس چنین فرایندی منجربه دسترسی ناکافی به مسکن، خدمات اصلی شهری، سیستم حمل و نقل، اشتغال، گسترش فقر، ایجاد حاشیه نشینی و ابنیه بی کیفیت و.... در اهواز شده که گاهی موجب تهدید حیات شهروندان نیز می گردد. نتایچ نشان می دهد طی سالهای 35-85 ، نرخ رشد سالیانه آن 4.34 % و تراکم نسبی از 48.02 به 44.38 نفر در هکتار رسیده است. بعد خانوار از بیش 5.5 نفر به 4.64 نفر در سال 1385 کاهش می یابد. 23.4 میانه سنی سال 85 بوده که نشانه جوانی جمعیت، مهاجرپذیری، و نرخ بالای موالید یه- ویژه در مناطق حاشیه نشین است. تعداد خانوار در واحد مسکونی 1.06 و تعداد نفر در واحد مسکونی 4.9 نفر بوده که نسبت به سایر کلان شهرها وضعیت بدتری را دارا می باشد. روش تحقیق این مقاله از نوع تحلیلی کاربردی، و به روش کتابخانه ای و مراجعه به کتابخانه سازمان ها، آمارنامه ها و سرشماری ها، مصاحبه حضوری با مسئولین و کارشناسان مربوطه،گردآوری شده و پس ازآن تحلیل های لازم به شکل نوشتاری، جدول و نمودار صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

رشدجمعیت ، نرخ رشد ، شهرنشینی ، رشد اهواز ، حاشیه نشینی ، اقتصاد ، مسکن