بررسی مفهوم صیرورت در معماری مقایسه تطبیقی صیرورت از دیدگاه ملاصدرا و هگل

صیرورت و ثبات دو روی سکه ای واحد هستند. تصور و ادراک دو مفهوم ثبات و صیرورت، بدون یکدیگر امکان ندارد. بشر همواره بااین مفاهیم درگیر بوده و هست، و این مفاهیم در طول تاریخ و اندیشه ی بشریت، همواره دستخوش تغییر و تحول بودند و از آنجایی که تفسیر و خوانش از این دو، تأثیری بسیار کلیدی در فلسفه و تاریخ دوران مختلف داشته اند، شناخت تغییراتی که در فهم بشر از این امور وجود داشته است، و تأثیر آن ها در هنر و معماری زمان خود می تواند روزنه ای تازه در برابر دیدگان آدمی بگشاید. فلسفه ی ملاصدرا را شامل می شود که به مبحث حرکت و نظریه ی بدیع او « حرکت جوهری » بحث صیرورت بخشی اساس را ازدر باب حرکت و جوهر مربوط است. از طرف دیگر، مفهوم صیرورت، شالوده ی تفکر فلسفی هگل است و تقریباً در همه جای نظام فکری او حضور دارد. این پژوهش با روش تطبیقی- مقایسه ای، اولاً این هدف را دنبال می کند تا با تشابهات یا تفاوت های صوری و مفهومی بحث صیرورت را در فلسفه ی این دو بزرگ بررسی نماید و تأثیر و تأثرات هر دو مورد را در هنر دوره خود مورد کنکاش قرار دهد. نتایجاولیه ی مطالعات، نشان از تفاوت های عمیق معنایی و مفهومی آراء این دو فیلسوف، به رغم تشابهات صوری در تفاسیر و خوانشهای سطحی تر از این مفهوم نشان می دهد که ریشه های آن را در روش فلسفه، مقصد، زبان و زمان این دو می توان جست. در نهایت، پژوهش آثار این دو اختلاف مفهوم را در معماری، تزیینات و هنر های دوره های صفوی و باروک، به صورت تفسیری - تاریخی بررسی و نتایج را به صورت تدوینی از تفاوت ها، به صورت صوری و مفهومی ارائه خواهد داد

کلیدواژه ها:

فلسفه ی ملاصدرا ، فلسفه ی هگل ، صیرورت ، حرکت جوهری ، هنر و معماری