تحلیلی برجایگاه محله درشهرسازی ایرانی - اسلامی

محله، نشانه ای آشنا برای همه شهروندان است، چرا که با آن احساس نزدیکی می کنند. مفهوم محله به عنوان بستر یا محل سکونت، ریشه تاریخی دارد. بنا به یک تعریف تاریخی، واحدهای مختلف شهر که طبقات مختلف اجتماعی را در خود جای می دهند و یا نواحی شهریبا مرزهای اداری یا رسمی که دامنه ای از گروه های اجتماعی را تحت پوشش قرار می دهند، محله نامیده می شود.از گذشته های دور محله های شهرها در شکل دهی و سازماندهی امور شهری جایگاهی ویژه داشتند. هر محله با ارائه خدمات روزمره مورد نیاز خود و با ایجاد نمادهای محله ای و ویژگی های خاص موجب می شد، ساکنان آن نوعی احساس تعلق و نوعی هویت داشته باشند تا جایی که هر شهروندبا محله ای که در آن می زیسته شناخته می شد. هدف از این پژوهش تحلیلی بر جایگاه وابعاد محله در شهرسازی ایرانی اسلامی است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و داده هاو اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای واسنادی گردآوری شده است

کلیدواژه ها:

محله ، شهرسازی ایرانی اسلامی ، هویت