نقش فضاهای بازمجتمع های مسکونی درشکل گیری تعاملات اجتماعی ساکنین بارویکرد پایداری اجتماعی

انسان موجودی اجتماعی است و تعاملات اجتماعی دررفع نیازهای اجتماعی و روانی افراد جامعه نقش منحصربفردی است امافقدان فضاهای اجتماعی حمایت کننده که باجذب افراد و گروه های مختلف و ایجادشرایط مناسب برای شکل گیری تعاملات اجتماعی میتوانند انسان ها را درتکمیل رشد روانی و اجتماعی شان یاری دهند نیاز به یک استراتژی جامع برای طراحی و شهرسازی پایدار را روشن می کند ازطرفی دیگر امروزه با رشد جمعیت شهرها و افزایش قیمت زمین روی اوردن انسان به ارتفاع دربسیاری ازشهرهای پرجمعیت به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شده است ازاین رو بشر همواره به دنبال یافتن راهکارهایی برای کاهش اثرات منفی زندگی درارتفاع برسلامت فردی و اجتماعی خویش بوده است دراین تحقیق ابتدا معضلات مجتمع های مسکونی و سیرتحول آنها بررسی و سپس نحوه تاثیر فضاهای باز مجتمع های مسکونی برتعاملات اجتماعی پرداخته شده و راهکارهایی جهت افزایش تعاملات اجتماعی ارایه خواهد شد روش تحقیق پژوهش حاضر تحلیلی اسنادی است که بابهره گیری ازمنابع موجود به برسی اهمیت تعاملات اجتماعی درارتقای کیفیت فضای مسکونی می پردازد نتایج پژوهش حاضر نشان ازآن دارد که ازطریق ترکیب صحیح بلوکهای مسکونی و فضای باز ما بین آنها ودرنتیجه امکان افزایش تعاملات اجتماعی دربین ساکنان میتوان کیفیت زندگی اجتماعی افراد دراین مجتمع ها را افزایش داد و به پایداری اجتماعی درآنها دست یافت

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، پایداری اجتماعی ، فضای باز ، مجتمع های مسکونی