طبیعت گرایی درمجموعه های مسکونی با بهره گیری ازقانون مندی های مسکن سنتی نمونه موردی شهرگرگان

هرروز که می گذرد ساخت وس ازهای بی رویه باعث ازبین بردن طبیعت میشود و عدم احترام به طبیعت لطمه جبران ناپذیری است که به محیط زیست و محیط زندگی انسان می زند سکونت بیانگر برقراری پیوندی پرمعنا بین انسان و میحطی مفروض می باشد نقش سکونت خصوصی بنای مسکونی یاخانه است که تحت عنوان پناهگاه یامکانی که خاطرات تشکیل دهنده جهان ادمی را درخود گرداورده و به نمایش می گذارد مشخص میگردد بنابراین مساله این است که چگونه میتوان مجموعه های طراحی نمود که دوستدار طبیعت بوده و به طبیعت لطمه نزند و تعاملات اجتماعی زندگی کنندکان درآنها ارتقا یابد؟ نتایج تحقیق بااتکا به روش تحقیق این پایان نامه توصیفی پیمایشی پرسشنامه مصاحبه و مشاهده خواهد بود تکنیک مطالعات کتابخانه ای و همچنین مصاحبه بامتخصصان حوزه معماران نشان دهنده این مطلب ود که درصورت احداث مجموعه های مسکونی با بهره گیری ازقانون مندی های مسکن سنتی سبب ارتقا تعاملات اجتماعی و محیط زیست سالم میشود

کلیدواژه ها:

طبیعت گرایی ، مجموعه های مسکونی ، محیط زیست ، خودبسندگی ، گرگان