بررسی و شناخت الگوهای معماری کویری ایران و تطابق باعناصرشاخص معماری پایدار

زمانی معماری، پایدار می ماند که به موازات طبیعت و نه عمود بر آن باشد. بررسی شهرهای کویری ایران بیانگر ویژگی های کالبدی بخش هایی تاریخی و سنتی است که با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود و همچنین به میزان قابل توجهی با یافته های علمی جدید منطبق هستند در واقع این معماری نه تنها از کیفیت های محیط طبیعی خود نکاسته بلکه ماهیت آن را نیز ارتقاء بخشیده است. با توجه به اینکه معماری سنتی ایران در مناطق کویری دارای پشتوانه ای قوی و پر بار از جنبه های گوناگون پایداری است؛ بررسی این ویژگی ها می تواند در خدمت طراحی و مردمی نمودن محیط زندگی امروز قرار گیرد. در این مقاله سعی می شود با بررسی تطابق ویژگی های معماری سنتی از نظر پایداری و با توجه به نکات مثبت شیوه زندگی امروزی با بهره گیری از مزایای تکنولوژی در طراحی محیط مسکونی، فرصتی فراهم شود تا با درک عمیق تر الگوهای پایداری معماری کویری ایران در جهت استفاده صحیح از انرژی های طبیعی گام های بیشتری برداشته شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که مناطق کویری و حاشیه کویری دارای ویژگی های محیطی و اقلیمی خاص بوده و استفاده از تکنولوژی مناسب و به حداقل رساندن مصرف انرژیهای فسیلی از الگوهای پایداری ساخت این بناها است و نمونه ای از تدابیر به کار گرفته شده برای استفاده از انرژی های طبیعی در معماری و شهرسازی کویری به شمار می رود. روش پژوهش در نگارش مقاله از نوع توصیفی_ تحلیلی و گردآوری آن بر اساس روش اسنادی_کتابخانه ای میباشد

کلیدواژه ها:

معماری کویر ، الگوهای پایدار ، انرژیهای تجدید پذیر ، معماری پایدار