بازتولید فضاهای شهری درجهت احیای حیات شهری بافت کهن

پایداری اجتماعی یکی از ابعاد متفاوت و نو در مباحث توسعه پایدار می باشد که در یک دهه اخیر مورد توجه طراحان محیط و معماران قرار گرفته است. این بعد از پایداری از لحاظ نقش و ویژگی هایی که در طراحی در نظر گرفته است نسبت به دو بعد پایداری یعنی زیست محیطی و اقتصادی کمتر مورد بررسی و کنکاش علمی قرار گرفته است. بنابراین با توجه به اهمیت روز افزون این بعد پایداری در طراحی محیط و معماری نیاز به شناخت و بازخوانی این بعد از پایداری بیشتر از گذشته احساس می شود. لذا در راستای تحقق این امر در مقاله حاضر ابتدا تعاریفمختلفپایداری، شناسایی جنبه ها و معیارهای مختلف پایداری بادر نظر گرفتن نیازهای انسانی و توجه به هویت و فرهنگ، برای دستیابی به مفهوم پایداری اجتماعی در محیط زندگی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس تعاریف مختلفی از دیدگاه پژوهشگران بیان شده اند.در این مقاله نوع تحقیق به صورت کیفی و ماهیتمطالعه به صورت توصیفی تحلیلی است که درآن از روش کتابخانه ای و اسنادی برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که پایداری اجتماعی در سطح کلان به عنوان یک موضوع مهم شهری می تواند در ارتقاء توسعه شهری مطرح گردد. همچنین پایداری اجتماعی در سطح میانی و خرد می تواند در طراحی محیط و معماری نقش تاثیر گذاری را ایفا کند.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، فضای عمومی شهری ، تصویرذهنی ، میدان شهری ، بازتولید فضای شهری