ارزیابی عوامل موثر بر قابلیت پیادهمداری و افزایش حضورپذیری شهروندان در پیادهراهها به منظور احداث پیاده راههای پایدار شهری مطالعه موردی: خیابانهای مرکز شهر همدان

در سه دهه گذشته گرایشها و سیاستهای جدید در برنامه ریزی و طراحی شهری همچون رشد هوشمند، شهر گرایی نوین و جنبش پیاده راه سازی موجب دیدگاههایی شد که بر اساس توسعه پایدار خواهان کاهش اتکاء به خودرو، افزایش ارتباطات اجتماعی و احیاء هویت شهری میباشند. شهر پایدار، بی هویتی، بی روحی و دوری از طبیعت را از شهر میگیرد و محیطهایی قابل پیادهروی، پر تحرک، فعال و سرزنده تحویل میدهند. در شهر پایدار علاوه بر موارد ذکر شده بایستی به جنبههای اجتماعی نیز توجه نمود. یعنی احداث و حمایت از فضاهای شهری فعال، محیطهای انسانی و پیاده راههای سرزنده که کیفیت بالایی از زندگی را برای شهروندانش فراهم سازد. در این میان پیاده راهها به عنوان تسهیل کننده حرکت عابرین پیاده در فضاهای شهری موجب میشوند عابرین پیاده در فضایی امن و به دور از خودروها حضور یافته و تعاملات اجتماعی موثرتری درفضای شهری با یکدیگر داشته باشند. در این مقاله سعی شده است تا عوامل تاثیر گذار بر افزایش حضور شهروندان در پیاده راهها پیاده مداری مورد بررسی قرار گیرند و در جهت احداث پیاده راههای پایدار در شهرها ارائه گردند. از این رو علاوه بر بررسی مفهوم پایداری در شهر، عواملی که بر افزایش حضور اجتماعی و اختیاری پیادهها موثر هستند، شناسایی میشوند. به منظور تدقیق شاخصها، منطقه مرکزی و تاریخی شهر همدان انتخاب و 011 پرسش نامه در بین شهروندان توزیع و تحلیلهای آماری لازم انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که چهار گروه عوامل سرزندگی، امنیت و ایمنی، انعطاف پذیری و دسترسی و ترافیک بر احداث یک پیاده راه مناسب و پیاده مدار موثر میباشند؛که عامل ایمنی و امنیت دارای بیشترین تاثیر از نظر عابرین پیاده میباشد.

کلیدواژه ها:

حضور پذیری شهروندان ، پیاده مداری ، پیادهراه ، خیابانهای مرکز همدان ، شهر پایدار