هویت و هژمونی در گفتمان فقر در قرآن با رویکردی به نظریه ی زبان شناسی نوین

گفتمان فقر در قرآن با بیانی تحذیری- تشویقی (راهبردی) و رویکردی عقلی، فضای اجتماعی را به دو قطب یا هویت فقرزدا(هویت یا قطب مثبت) و بیتوجه به فقرا (هویت یا قطب منفی) تقلیل می دهد. این گفتمان در قرن هفتم میلادی در عربستان(مکه و مدینه) در فضایی که هیچ توجهی به فقرا و فقرزدایی نمی شود، به هژمونی دست می یابد و تبدیل به گفتمان حاکمجامعه می شود اما پس از مرگ پیامبر اسلام –محمد (ص)- به دلایلی آرام آرام رو به خاموشی می گذارد. این نوشتار بر آناست تا در چارچوب نظریه ی تحلیل گفتمان لاکلا و موف به شناخت گفتمان فقر در قرآن بپردازد تا از این طریق آغازگربحث ها و گفتگوهای جدی میان مسلمانان و پیروان دیگر ادیان پیرامون حل بحران فقر باشد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، گفتمان فقر ، مکه و مدینه ، فقرزدایی