عناصر فرهنگی مؤثر در ترویج درس پژوهی در ایران

یکی از راه های بهسازی مدارس یادگیرنده درس پژوهی است. در این رویکرد تدریس عنوان فعالیت فرهنگی مورد توجه قرارمی گیرد. هدف از مقاله حاضر بررسی عناصر فرهنگی مؤثر در ترویج درس پژوهی در ایران است. پژوهش حاضر از نوع مطالعاتتطبیقی است که به مقایسه عناصر فرهنگی درس پژوهی در ژاپن و آمریکا و ایران می پردازد. با بررسی تحقیقات فرهنگی وتجربه های مدون اجرای درس پژوهی در سایر کشور ها (ژاپن و آمریکا) و تجربه های عملی اجرای درس پژوهی در ایران می توانموانع عمده فرهنگی درس پژوهی را به این شرح برشمرد: کاستی در فرهنگ مشارکتی و کار تیمی در مدارس، قالبجشنواره ای، کمبود وقت برای پژوهش و تفکر، توجه به جنبه های تصنعی و ظاهری به جای تأکید بر تفکر و منطق زیربنایی آن،نبود تفکر پژوهشی در بین مدیران مدارس، عدم تناسب فرایند درس پژوهی با برنامه های درسی آموزش و پرورش در ایران،ضعف در فرهنگ انتقادپذیری، کاستی در نظام ارزشیابی معلمان و دانش آموزان ضعف درروند گزینش و انتخاب معلمان، عدمتعامل دانشگاهیان و متخصصان با آموزگاران در طراحی درس پژوهی، وجود آزمون کنکور برای گزینش در دانشگاه ها.در مجموع هنوز نیاز به تحولات و فعالیت های فرهنگی گسترده ای در حوزه درس پژوهی در وجود دارد به ویژه در خصوصآموزش فعالیت های گروهی در ترویج مشارکت در میان معلمان و باز بینی برنامه های اموزشی و پرورشی و ارزشیابی معلمان ودانش اموزان با اقدامات موثری صورت پذیرد و با شرایط موجود قضاوت در مورد اثربخشی برنامه های درس پژوهی، بسیار زوداست. آنچه مسلم است ایجاد فرصت برای گفت و گوهای غیر رسمی میان معلمان و تبادل تجربیات، آموزش اصول کار تیمی وایجاد فرصت های مطالعاتی در مدرسه از راهکارهای اساسی فرهنگ سازی برای ترویج درس پژوهی در کشور محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

درس پژوهی ، بهسازی فرآیند آموزش ، عناصر فرهنگی