بررسی اثر ورمی کمپوست و قارچ Glomus mosseae بر عملکرد اندام هوایی و میزان اسانس در گیاه دارویی آویشن کوهی Thymus kotchyanus در شرایط زراعی
محل انتشار: اولین همایش گیاهان دارویی و داروهای گیاهی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 538
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HHMM01_087
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1394
چکیده مقاله:
به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ورمیکمپوست و همچنین کاربرد قارچ میکوریز آربسکولار Glomus mosseae بر گیاه دارویی آویشن کوهی Thymus kotchyanus آزمایش در سال های 1390 تا 1392 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعهی تحقیقاتی در منطقه شهمیرزاد وابسته به مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان انجام شد. . تیمارهای آزمایش شامل: 1- تیمارقارچ میکوریز Glomus mosseae ؛ 2- کاربرد پنج تن در هکتارورمی کمپوست 3- کاربرد ده تن در هکتار ورمی کمپوست 4- تیمار دوگانه قارچ میکوریز و ٥ تن ورمی کمپوست در هکتار 5- تیمار دوگانه قارچ میکوریز و 10 تن ورمی کمپوست در هکتار و 6- شاهد ( عدم کاربرد کود زیستی) بود. ویژگیهای مورد بررسی شامل: وزن تر تک بوته، وزن خشک اندام رویشی تک بوته، عملکرد وزن خشک در هکتار، درصد اسانس و عملکرد اسانس در هکتار بود. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد قارچ Glomus mosseae به تنهایی منجر به 49.37 و 37 در صد افزایش در وزن تر و خشک تک بوته و عملکرد خشک اندام هوایی شد. تلقیح میکوریزی بازده اسانس را 184 درصد افزایش داد و عملکرد اسانس را نسبت به تیمار شاهد چهار برابر بهبود بخشید. نتایج کاربرد سطوح مختلف کود ورمی کمپوست به تنهایی بر گیاه آویشن کوهی اثر معنی دار نشان نداد. کاربرد دو گانه ورمی کمپوست و قارچ میکوریز سبب کاهش اثرات چشمگیر قارچ Glomus mosseae بر افزایش اسانس گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده تأثیر مثبت قارچهای میکوریز آربسکولار مناسب در کشت و ارتقا عملکرد کمی اندام هوایی و اسانس آویشن کوهی در اکوسیستم زراعی بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزانه بهادری
استادیار پژوهشی، بخش جنگل و مرتع، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، سمنان
مهدی خورشیدی
استادیار، دپارتمان علوم زیستی، دانشگاه دامغان، ایران
مهری بهنام نیا
استادیار، دپارتمان علوم زیستی، دانشگاه دامغان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :