عوامل تنش زاوروشهای سازگاری درپرستاران بخش های روانپزشکی مرکزآموزشی درمانی رازی تبریز

پژوهش حاضرازنوع توصیفی تحلیلی باهدف تعیین عوامل تنش زاو روشهای سازگاری باآنها درپرستاران بخشهای روانپزشکی با حجم نمونه 104 نفردرمرکزاموزشی درمانی رازی شهرتبریزمی باشدبرای جمع اوری داده ها ازسه پرسشنامه مشتمل براطلاعات فردی پرسشنامه استرس شغلی دی سی. ال روشهای سازگاری با استرس درپرستاران بخشهای روانپزشکی استفاده شد برای تجزیه و تحلیل یافته ها ازنرم افزار SPSS-17 و جهت پاسخ به سوالات پژوهش ازازمونهای اماری ضریب همبستگی پیرسون رگسیون تحلیل واریانس ازمون تعقیبی توکی و ازمون تی استفاده گردید دستمزد پایین تهدید ازطرف بیماران و همراهان نبود امنیت کافی دربخش استرسهای شایع نمونهها بودند پرستاران بخشهای حاداسترس شغلی بالاتری نسبت به پرستاران سایربخشها تجربه میکردند این اختلاف درپرستاران بخشهای مزمن معنی دار بود P=02/0 بجز متغیر جنس ارتباط معنی داری مابین سایرمتغیرهای فردی با استرس شغلی مشاهده نشد پرستاران مرداسترس شغلی بالای معنی داری درمقایسه با پرستاران زن تجربه می کردند P=04/0 اکثرپرستاران با خودباوری افزایش دانش و تجربه تکیه برتوانایی ها سعی درسازگاری باتنشهاداشتند استفاده ازروشهای عاطفی محور درپرستاران بخشهای حاد استفاده ازروشهای مساله مدار درپرستاران بخشهای مزمن بیشتر ازسایر بخشها گزارش گردید بکارگیری روشهای انحراف فکر و توجه و برخورد هیجانی درپرستاران زن نسبت به پرستاران مرد بیشتر بود

کلیدواژه ها:

پرستاران ، بخشهای روانپزشکی ، استرس شغلی ، روشهای سازگاری عاطفی محور ، روشهای سازگاری هیجان محور