بررسی گسترش و توزیع جغرافیایی اراضی شور جنوب استان خوزستان با استفاده از تکنیک های RS و GIS

خوزستان یکی از استان هایی است که مشکل شوری، از معضلات اصلی اراضی کشاورزی در آن به شمار می رود. به خصوص جنوب استان، که اراضی آن دارای بافت سنگین می باشند و سطح آب زیرزمینی در آن ها نیز بالا است. اراضی وسیعی درجنوب استان وجود دارد که در حال حاضر شوره زار و لم یزرع می باشند. در حالی که تمامی این اراضی دارای قابلیت هستند و قابل اصلاح شدن می باشند. در این تحقیق سعی شده با استفاده از تصاویر ماهواره لندست هفت سنجنده ی ETM+ و بهکمک روش های مختلف پردازش تصاویر محدوده این اراضی را مشخص نموده ، چرا که اولین قدم در اصلاح این اراضیشناسایی آنها می باشد .نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که استفاده از شاخص NDSI در شناسایی اراضی شور مفید می باشد. همچنین در بین ترکیبات باند های مختلف ، ترکیب 3،5،7 بهترین ترکیب جهت شناسایی این اراضی می باشد . در بین باندهای سنجنده ی + ETM باندهای مرئی و حرارتی بیشترین، و باندهای مادون قرمز کمترین میزان بازتابش را دراراضی شور دارا می باشند.

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، پردازش تصویر ، اراضی شور ، شاخص NDSI