سنجش نابرابری توزیع خدمات بهداشتی- درمانی در مناطق روستایی استانهای مرزی کشور

تلاش دولتها در توزیع عادلانه منابع و خدمات بهداشتی- درمانی و دغدغه همیشگی سیاست گذران جهت تامین و حفظ سلامتآحاد جامعه موجب گردیده مدیریت و تخصیص منابع در نظام سلامت از اهمیت بسزایی برخوردار گردد. اگرچه در راستای کاهشعدم تعادل فضایی، توجه به نقاط روستایی پس از انقلاب نقطه عطفی است که نظام جمهوری اسلامی در دستور کار خود قرار داده است اماباید اذعان داشت که عدم نبود توازن در جریان توسعه و توزیع نابرابر شاخص های بهداشتی در گستره فضایی موجب ایجاد شکاف ونابرابری های منطقه ایی بعنوان اصلی ترین مانع در مسیر توسعه گردیده است. مطالعه نابرابری های منطقه ایی، تلاش برای رفعنابرابری شهری- روستایی و دسترسی به استانداردها یکی از اقدامات ضروری متولیان امر جهت تحقق عدالت اجتماعی و نیل به توسعهپایدار است. در همین راستا این پژوهش سعی دارد با هدف سنجش نابرابری توزیع خدمات بهداشتی- درمانی در مناطق روستایی استان-های مرزی ، با تکیه بر مطالعات اسنادی- کتابخانه ایی و با روشی تحلیلی- توصیفی با استفاده از نرمافزار آماری Excell و مدل ضریب پراکندگی نسبت به تجزیه و تحلیل اطلاعات 141 دهستان که بصورت تصادفی سیستماتیک از استانهای سیستان و بلوچستان،کردستان، هرمزگان، خراسان شمالی و گلستان، بعنوان جامعه آماری انتخاب گردیدهاند با عنایت به مولفه های بهداشتی آمارنامه هایسرشماری عمومی نفوس و مسکن طی مقاطع 1365 ،1375 ،1385 به ارزیابی و داده های موجود بپردازد. نتایج نشان می دهد بیشترینعوامل انسانی بیشترین ضریب پراکندگی را در طی مقاطع ذکرشده به خود اختصاص دادهاند و در این میان استان گلستان بیشترینمیانگین دسترسی و استان خراسان شمالی کمترین میزان برخورداری از خدمات بهداشتی- درمانی را دارا بوده اند.

کلیدواژه ها:

نابرابری ، خدمات بهداشتی- درمانی ، مناطق روستایی ، استانهای مرزی