اهمیت مطالعات آینده نگاری در فرایند برنامه ریزی شهری

پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی-تحلیلی و بر مبانی مطالعات کتابخانه ای به اهمیت مطالعات آینده نگاری در فرایند برنامه ریزی شهری است. مباحث این تحقیق گویای آن است که در دهه های اخیر مناطق شهری تغییرات سریع و شدیدی داشته اند و طیف وسیعی از چالش ها و فرصت های تازه ظهور نموده است. در این راستا برنامه ریزیان و تصمیم گیران شهری به این درک رسیده اند که رویکردها و روش های جاری برای برنامه ریزی آینده در پرداختن به تغییرات جاری ناکافی می باشند. بنابراین راههای جدید،کارا و خلاقانه اندیشدن و عمل کردن در مورد آینده جستجو شده است. بدین ترتیب در آغاز هزار سوم علم آینده نگاری ادبیات پراکنده و غیرمنسجم در مورد برنامه ریزی برای آینده را به علمی مدون با اصول و مبانی متقن تبدیل کرده که وظیفه آن علاوه بر تحلیل روندهای گذشته و حال، کشف و ابداع و ارزیابی آیندهای محتمل، ممکن و مطلوب است. نتایج این تحقیق گویای اهمیت این گونه مطالعات در نواحی شهری و فرایند برنامه ریزی شهری بواسطه ناپایداری های مکانی-فضایی موجود و پراهمیت تر از آن یافتن راه های برای مواجه با فرصت ها و چالش های نوظهور و احتمالی در آینده در جهت رسیده به توسعه ای پایدار می باشد.

کلیدواژه ها:

آینده نگاری ، برنامه ریزی شهری ، ناپایداری های مکانی-فضایی ، توسعه پایدار