مدارا با مردم، راز ماندگاری پیوندهای اجتماعی (تاملی در سلوک پیامبران در قرآن کریم)

فرمان خالق به پیامبران همواره مدارا با خلق خدا بوده است. بر اساس مبانی قرآنی، محبت اکسیری است که می تواند معجزه کند و خاک را به زر تبدیل کند. این مقاله با روش تحلیلی – توصیفی این ویژگی شایسته قرآنی را بررسی نموده است. نتایج بدست آمده از این پژوهش گویای آن است که قرآن کریم با پذیرش اختلافات عقیدتی میان انسان ها، برخورد با مهر و مدارا را رمز و راز ماندگاری پیوندهای انسانی – اجتماعی دانسته است که نه تنها برای مسلمانان، بلکه برای همه موحدان به ادیان آسمانی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. بر این اساس، خداوند، مهر و محبت به بندگان خدا را، آیین همه پیامبران و صالحان تلقی نموده است که اوج این خصلت انسانی در وجود مبارک پیامبر اسلام (ص) تجلی یافته است تا جایی که گاهی او، در غم عدم ایمان آوردن مخالفان، خود را تا مرز هلاکت می رساند. خداوند منان بر رسولش منت نهاده که به سبب رحمت او، با خلق نرم خوی شده است و اگر این خصلت را نداشت، مردمان گرد او جمع نمی شدند و به برکت همین خوی نیکو است که خداوند او را به صفت برخورداری از خلقی عظیم ستوده است.

کلیدواژه ها:

مدارا با خلق ، اخلاق پیامبران ، رفتارهای قرآنی ، خلق نیکو