مقایسه ی شاخص های LEED و LCA در نحوه سیاست گذاری طراحی معماری سبز

مبحث معماری سبز امروزه به عنوان یکی از زیر مجموعه های معماری پایدار مطرح میشود. ساختمان های سبز توانمندی های بسیاری در زمینه ی نزدیکی محیط مصنوع شهری به اکولوژی طبیعت دارند. در این راستا ادعا می شود که ساختمان های طراحی شده بر اساس اصول معماری سبز می توانند به طور قابل توجهی میزان مصرف انرژی را کاهش دهند. لذا اندیشمندان در مدون سازی اصول و قوانین این رسته از طراحی، به شاخص هایی دست یافته اند، که از آن جمله میتوان به مدیریت مصرف انرژی و طراحی همساز با اقلیم (LEED) و تحلیل چرخه حیات ساختمان (LCA) اشاره نمود. LEED در واقع یک شاخص جهت اعطای گواهی و رتبه به ساختمان های سبز و LCA در واقع شامل اثر محیطی مصالح ساختمانی در طی چرخه حیات ساختمان (استخراج، عمل آوری، انتقال به محل، بهره برداری و دفع) است. از آنجا که این مباحث علمی هر کدام به طور مستقل بیان می شود به نظر می رسد در ساز و کار آنها مشترکاتی وجود داشته باشد. لذا این مقاله درصدد آن است که وجوه مشترک و نیز اختلافات بنیادین در این دو شاخص را در خط مشی طراحی معماری سبز تحلیل نماید. در پایان این مقاله حوزه های مشترکی میان این دو شاخص به خوبی آشکار می شود که از آن جمله می توان توجه به مصالح و میزان مصرف انرژی را نام برد.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، انرژی ، مدیریت مصرف انرژی و طراحی همساز با اقلیم ( LEED ) ، تحلیل چرخه حیات ساختمان ( LCA)