بازشناسی تناسبات وهندسه مقدس درطبیعت و معماری ایرانی

درشکلهای مختلف موجود درطبیعت نسبت های معینی را میتوان مشاهده کرد این نسبت های هندسی تابع اصول انتزاعی و فراطبیعی با اعتقاد برمقدس بودن موضوع خود و دارای یک زبان نمادین باویژگیهای روحانی دانسته شده اند ازاین رو آنها را هندسه مقدس نامیده اند تقدس هندسی قسمتی ازیک دیدگاه کلی تر است که تمدن بشری دردوران باستان رادارای منشا روحانی و عبادی می دانسته است بنابراین تاریخ هندسه مقدس به قرن ها قبل باز میگردد درجهان سنتی هندسه ازسایرعلوم چهارگانه فیثاغورسی یعنی حساب موسیقی ونجوم تفکیک ناپذیر بود معماری که با هندسه پیوندی نزدیک دارد خالق اماکن مقدسی درطول هزاره ها بوده است و انسان سعی کرده است بوسیله آن نوعی تجلی اسمانی را برای خود فراهم اورد معماری ایرانی همیشه برزیبایی تاکید داشته است و ایرانیان سعی کرده اند درابعادساختمان ها تناسبهایی را به کارگیرند که بازتاب رابطه های کیهانی و نسبت زرین باشند دراین مقاله کوشش شده است تااین روابط درپدیده های طبیعی و بناها معرفی و تحلیل شود

کلیدواژه ها:

هندسه ، طبیعت ، معماری ایرانی ، زیبایی شناسی ، نسبت زرین