تبیین وضعیت شکار در ایران با نگاه به الزامات اجرایی

بحران ها و مشکلات موجود در محیط زیست زائیده تمدن بشری است. نابودی سالیانه حدود 17500 گونه از انواع حیوانات و گیاهان در دنیا به دلیل محدود بودن اطلاعات و آگاهی ها و عدم شناخت پیچیدگی و روابط متقابل طبیعی لطماتی، بر محیط زیست وارد آورده که توجه جدی و آنی به موضوع محیط زیست و توسعه پایدار را الزام نموده است. در خطرانقراض قرار داشتن بسیاری از گونه ها همچون آهو، پلنگ، باز، قرقاول، هوبره، کبک، مرغابی و تمساح در ایران و عدم وجود مقررات و قوانین جدی در جهت حمایت جانوران و گیاهان و جلوگیری از شکار غیرمجاز و عدم برخورد قاطع با افراد فرصت طلب و سودجو، موجب نگرانی جدی در حوزه محیط زیست می باشد. افزایش روزافزون سلاح گرم و استفاده از خودرو و تجهیزات مناسب، دشواری نظارت بر شکار غیرقانونی و صدور حدود یک میلیون مجوز شکار با سهمیه 300 گلوله به طور رسمی در سال و عدم تناسب جرائم نقدی مصوبه، و وجود بیش از یک میلیون سلاح شکاری و همچنین آمار قتل محیط بانان و شکارچیان متخلف؛ بیانگر وضعیت حاد و بسیار نامناسب وضعیت شکار در کشور را دارد.در این مقاله سعی شده است به روش مروری و با استفاده از اسناد و قوانین موجود و بالادستی و با نگاه آماری به وضعیت شکار در ایران به آسیب شناسی معضلات آن پرداخته و با در نظر گرفتن قوانین حمایت از حیوانات و اخلاق اسلامی، الزامات و ضمانت اجرایی لازم برای حفاظت گونه های جانوری تبیین شود .

کلیدواژه ها:

ایران ، شکار ، طبیعت ، جانوران ، انقراض