بررسی رابطه بین گرایش به کارآفرینی و اثربخشی سازمان درکارکنان شرکت های صنایع غذایی شهرک صنعتی مشهد

مقوله کارافرینی به عنوان موثرترین نیروی بالقوه اقتصادی درتاریخ جهان بصورت بحث برانگیزی ازحدود سه دهه گذشته تا کنون ظهوریافته و مطرح شده است کارافرین عوامل مختلف تولید را گردهم می اورد و باتلاش و کوششهای خلاقانه خود فعالیت ها را به سمت موفقیت سوق میدهد تحقیقات نشان داده است که اگرچه تاحدودی کارافرینی نشات گرفته ازویزگیهای ذاتی و شخصیتی افراد است اما عوامل محیطی و سازمانی بسیاری نیز میتوند براین امر اثرگذار باشد این پژوهش با شناسایی عوامل سازمانی تاثیرگذار برگرایش کارافرینی کارکنان به بررسی رابطه این عوامل و اثربخشی سازمانی پرداخته است تا بدین طریق اهمیت این عوامل و جایگاه سازمانی آن روشن شود بدین منظور کارکنان شرکت های صنایع غذایی درشهرک صنعتی مشهد مورد مطالعه قرارگرفتند تا فرضیات مطرح شده دراین تحقیق بررسی شوند نتایج بررسی که پس ازتجزیه و تحلیل دادهها با استفاده ازنرم افزار SPSS و ازمونهای همبستگی اسپیرمن و فریدمن صورت گرفت نشان داد که فرهنگ پشتیبان سازمانی و قابلیت و انگیزش فردی ازجمله مهمترین عوامل مربوط به گرایش کارافرینی کارکنان می باشند که برروی اثربخشی سازمانی تاثیرگذارند همچنین ساختارمنعطف و جوسازمانی نیز با ضرایب همبستگی کمتردردرجات بعدی اهمیت قرارگرفتند

کلیدواژه ها:

گرایش کارآفرینی ، اثربخشی ، سازمان ، کارکنان