واکاوی نظری رویکردهای تربیت هنری

متفکران و اندیشمندان گفته اند سخت ترین کار بشر همانا تربیت است و تربیت کردن خود هنر است. هدف این مطالعه واکاوی مفهوم تربیت هنری و رویکردهای آن است. آدمی از زمانی که مفهوم تربیت را درک کرده تلاش کرده ان را در قالب منطقی و قابل دفاع قرار دهد. بنابراین درک صحیح این موضوع ممکن نیست مگر اینکه این قالب ها را تعریف و تدوین نماید. بر اساس همین نیاز است که هنر به عنوان یکی از موضوعات قابل آموزش در تمامی نظام های آموزشی مطرح است. سیری در تاریخ هنر نشان می دهد که رویکردهای متفاوتی در تربیت هنری مطرح بوده که از ارزش گذاری «هنر برای هنر» گرفته تا «هنر برای خدمت رسانی به سایر رشته ها» و «هنر برای پرورش مهارت ها و تولید آثار هنری» در نوسان است. این مقاله با تکنیک کتابخانه ای انجام شده و به بررسی رویکردها و نظریات در تربیت هنری پرداخته است. در این مطالعه رویکردهای 1) رویکرد سنتی، 2) رویکرد دیسیپلین محور، 3) رویکرد تولید محور گاردنر، 4) رویکرد دریافت احساس و معنای برودی، 5) رویکرد پرورش منش های ممتاز فکری پرکینز، 6) رویکرد معرفت زیباشناختی بنت رایمر و 7 ) رویکرد تلفیقی (رویکرد تلفیقی به مواد درسی (کاربرد هنر در آموزش) و رویکرد تلفیقی به هنر (کاربرد مفاهیم و مواد درسی در هنر))، تبیین گردید.

کلیدواژه ها:

تربیت هنری ، رویکردهای تربیت هنری