اثربخشی مدل پرمای سلیگمن بر سلامت روان افراد مبتلا به دیابت

زمینه و هدف: بیماری از جمله چالش هایی است که امروزه بر سر راه افراد قرار می گیرد و آنان را از فعالیتها و زندگی عادی خود باز می دارد و برطرف نمودن آن، از ابعاد فردی،اجتماعی ،اقتصادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بیماری دیابت شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم است.هدف پژوهش حاضر، تأثیر پنج مقیاس مدل پرمای سلیگمن شامل هیجان های مثبت، درگیری، روابط، معنا و پیشرفت بر سلامت روانی بیماران مبتلا به دیابت می باشد. روش بررسی: در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به پزشکان متخصص شهرستان تربت جام در سال 94-93 مورد بررسی قرار گرفت. در پژوهش شبه تجربی حاضر با طرح پیش آزمون پس آزمون، ابتدا 011 آزمودنی با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و سپس از میان آنان 100 بیمار به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنیها به دو گروه 8 نفر (گروه آزمایش و گروه کنترل) تقسیم شدند و هر دوگروه در مرحله پیش آزمون به مقیاس سلامت روان GHQ-28 پاسخ دادند گروه اول در 11 جلسه مدل پرمای سلیگمن را دریافت و گروه دوم هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. سپس در هر دو گروه در مرحله پس آزمون سلامت روان اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که مدل پرمای سلیگمن به طور معناداری سلامت روان افراد مبتلا به دیابت را افزایش میدهد (فرمول در متن اصلی مقاله) نتیجه گیری: آموزش مدل پرمای سلیگمن شامل هیجانهای مثبت،درگیری،روابط ،معنا و پیشرفت که بخش مهمی از اصول روانشناسی مثبت نگر هستند می توانند سلامت روانی افراد مبتلا به دیابت را افزایش دهد

کلیدواژه ها:

مدل پرمای سلیگمن ، سلامت روانی ، دیابت