مقایسه تاثیر تدریس همتایان بر نگرش ریاضی،فیزیک و زبان انگلیسی

پژوهش حاضر با هدف : مقایسه تاثیر تدریس همتایان بر نگرش دانش اموزان نسبت به دروس : ریاضی، فیزیک و زبان انگلیسی به شیوه تجربی انجام شد. بدین منظور از بین جامعه مورد مطالعه سه کلاس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ریاضی (n=24) ، فیزیک (n=25) و زبان انگلیسی (n=24) جاگزین گردید. ابزار مورد استفاده نگرش سنج ایکن می باشد، پس از اجرای پیش آزمون، 9جلسه تدریس همتایان انجام شد،در پایان پس از آزمون از دو گروه به عمل آمد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss21 و روش کوواریانس و تی تست مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از کوواریانس با سطح معناداری 0/05 ≥p نشان داد: روش تدریس همتایان بر نگرش کلی دروس ریاضی،فیزیک و زبان انگلیسی تاثیر مثبت و معناداری داشته است، در حالی که تاثیر مثبت بر مولفه های : (لذت،انگیزش،اهمیت و ترس) یکسان بوده و بین گروه های سه گانه تفاوت مهنادار نبود. بر اساس یافته های تی تست سطح معناداری0/05 ≥p تفاوت میانگین نگرش کلی دروس: ریاضی و فیزیک، دروس ریاضی و زبان انگلیسی معنادار نیست. از بین سه گروه، تدریس همتایان بیشترین تاثیر را در درس فیزیک و بعد در درس زبان داشته است و تاثیر چندانی بر نگرش نسبت به درس ریاضی نشان نداد.

کلیدواژه ها:

تدریس همتایان ، نگرش ، مولفه های نگرش