بررسی تفاوت های آوایی در لهجه عربی خوزستانی با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی

این مقاله تفاوت های آوایی در بین گویشوران لهجه عربی خوزستانی (گویشوران لهجه کارونی و گویشوران لهجه ی کرخهای) و همچنین لهجه معتبر (پرستیژ) یا لهجه غالب در شهر اهواز را مد نظر دارد. . داده ها از بین 94 نفر از گویشورانشهرهایی چون آبادان، خرمشهر، اهواز، سوسنگرد، بستان و هویزه در 4 گروه سنی متفاوت 12 تا 20 سال، 21 تا 35 سال،36 تا 50 سال و از 51 سال به بالا جمع آوری شده است. آزمودنی ها از بین افراد بی سواد تا افرادی با تحصیلات دانشگاهیبالا به صورت تصادفی انتخاب، و مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و روش تصویر خوانی جمع آوری شده و از طریق روش های آماری توصیفی واریانس (ANOVA) و همچنین آزمون شفه تجزیه و تحلیل شدند . در این پژوهش آواهای «ژ»، «ی»، «آ»، «ع»، «ح» و « » با توجه به زمینه های فردی (سن و جنس ) و زمینه های اجتماعی (محل سکونت، محل کار و تحصیل، ارتباطات فامیلی با مردم کشورهای همسایه) بررسی شدند.. نتایج تحقیق نشان می دهد که تفاوتهای آوایی فراوانی در میان گویشوران لهجه کارونی و کرخه ای وجود دارد و همچنین می توان در یافت که لهجه کارونی، لهجه معتبر (پرستیژ) یا غالب در شهر اهواز است به این ترتیب که اکثر گویشوران جوان لهجه کرخه ای در شهر اهواز در حال گذر به لهجه کارونی هستند. این تغییرات در بین جوانان بیشتر از بزرگسالان و در مردان بیشتر از زنان به چشم می خورد.

کلیدواژه ها:

لهجه عربی خوزستانی ، لهجه کارونی ، لهجه کرخه ای ، لهجه پرستیژ ، تفاوت های آوایی