بازسازی بافت های فرسوده شهری و کاهش خطرپذیری (نمونه موردی شهر شوشتر)

بافت های فرسوده به دلایلی از قبیل عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری، بیش از سایر بافت های شهری در معرض مخاطرات طبیعی قرار دارند. هدف این تحقیق کاهش خطر پذیری بافت های فرسوده شهر شوشتر در فرایند بازسازی این بافت می باشد.ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای، مشاهده، استفاده از نقشه ها، اسناد و مدارک و پرسشنامه می باشد.از مدل استراتژیک SWOT بهره گرفته و برای تجزیه و تحلیل داداه ها از نرم افزار SPSS استفاده شده،همچنین جهت تهیه جداول ، رسم نمودار، تهیه نقشه از نرم افزارهای Autocad ، Excel استفاده شده. نتایج این پژوهش نشان می دهد در بافت موجود پایین بودن کیفیت ابنیه ، مصالح ساختمانی ، کم عرض بودن معابر ، عدم توانایی مالی ساکنین در نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده چاره اندیشی برای رفع خطرپذیری ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

بافت های فرسوده ، خطرپذیری ، برنامه ریزی شهری ، بازسازی ، شهر شوشتر