بررسی اثر محیط پلیمریزاسیون در جذب یون آرسنیک توسط نانو کامپوزیتهای پلی تیوفن سنتز شده در حضور پلی وینیل پیرولیدون به عنوان پایدارکننده

نانوکامپوزیتهای پلی تیوفن با پلیمریزاسیون اکسایشی شیمیایی مونومر تیوفن و با استفاده ازکلریدآهن ( III )به عنوان اکسیدانت و پلی وینیل پیرولیدون به عنوان پایدار کننده در محیط آبی و آبی/غیر آبی تهیه شده است. نانوکامپوزیتهای پلی تیوفن از نظر مورفولوژی و ساختار شیمیایی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM، طیف مادون قرمزفوریر FTIR وپراش اشعه ایکس XRD تعیین ویژگی شده است. تصاویرمیکروسکوپ الکترونی روبشی محصولات، مورفولوژی سطحی متفاوتی را در محیط پلیمریزاسیون آبی و آبی/غیر آبی نشان داده است. ساختمان شیمیایی محصولات با استفاده از طیف سنج مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد، شدت پیک ها به نوع پایدارکننده بستگی دارد. ساختار پلی تیوفن توسط X−ray مورد بررسی قرار گرفته است که نشان دهنده آمورف بودن پلی تیوفن در هر دو محیط پلیمریزاسیون می باشد. هدف از این تحقیق بررسی ویژگیهای جذب نانو کامپوزیتهای پلی تیوفن سنتز شده در محیط آبی و آبی/غیرآبی، در حذف یون آرسنیک III است. به این منظور اثر پارامترهایی چون pH ، زمان اختلاط ومقدار جاذب در سیستم ناپیوسته مورد بررسی گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده، شرایط = بهینه جداسازی 6 pH ، مقدار جاذب g 1.0 و زمان تماس کمتر از 54 دقیقه است

کلیدواژه ها:

نانو کامپوزیت ، پایدارکننده ، محیط پلیمریزاسیون ، ساختار شیمیایی ، جذب آرسنیک III