جهانی شدن از منظر واقع گرایی

جهانی شدن پدیده ای فراگیر است که تمام عرصه های زندگی اجتماعی انسان را دربر گرفته، و تاثیر عمیقی بر روی بازیگران، نقش ها و ساختارهای اجتماعی به جا گذاشته است. در عرصه ی روابط بین الملل نیز جهانی شدن تاثیر گسترده ای هم بر بازیگران و هم بر روابط بین آنها گذاشته است. به طوری که اکثر دیدگاه های روابط بین الملل به بررسی این پدیده و تبعات آن پرداخته اند. در این مقاله نیز، ما به بررسی پدیده ی جهانی شدن از دیدگاه واقع گرایی می پردازیم. این پژوهش در صدد پاسخ به این سؤال است که آیا واقع گرایی ابزار مناسبی برای تئوریزه کردن پدیده ی جهانی شدن می باشد یا خیر؟ فرضیه مطرح شده برای پاسخ به این سؤال بدین صورت است که: به لحاظ اینکه جهانی شدن پدیده ای جدید و متفاوت با روابط قدرت در گذشته است. رهیافت واقع گرایی نمی تواند ابزار مناسبی برای تبیین پدیده ی جهانی شدن باشد. و حتی می توان گفت که این تئوری در برابر جهانی شدن مانع ایجاد کرده است. در این مقاله که برای بررسی داه های آن از روش تحلیلی توصیفی استفاده شده است به این نتیجه رسیده ایم که رهیافت واقع گرایی بسیاری از مولفه های اقتصادی، فرهنگی، ایدئولوژیکی و هنجاری را در تحلیل خود از جهانی شدن نادیده گرفته و مسایل بسیاری را سطحی و ساده شمرده و از کنار آنها به راحتی رد می شود. لذا نمی تواند چارچوب تئوریک مناسبی برای بررسی و تبیین پدیده ی جهانی شدن باشد.

کلیدواژه ها:

واقعگرایی ، جهانیشدن ، نئورئالیست