الزامات معمارانه ی کاهش خطر پذیری سانحه آتشفشان

بر اساس آمار از یک سو 9 درصد جمعیت جهان، در 011 کیلومتری یک آتشفشان فعال زندگی میکنند و از سوی دیگر،رخداد سانحهی آتشفشان به دلیل گسترده بودن اثرات آن باعث مشکلات زیادی در زندگی روزمرهی افراد میشود. فوران آتشفشان اثرات متعددی از قبیل بروز زلزله آتشفشانی، زمین لغزه، جریانات آذرواری، سقوط پرتابه و خاکستر و ... دارد و میتواند مشکلاتی از قبیل: از بین رفتن محصولات کشاورزی، مشکلات تنفسی، اختلال در پرواز هواپیماها، پوشیده شدن زمین با ماگمای آتشفشانی و غیر استفاده شدن آن و.... برای مردم ایجاد کند علاوه بر این در بعد معماری هم وجود یک آتشفشان فعال در نزدیکی سکونتگاههای انسان مشکلات زیادی از قبیل: فروریختن سقف ساختمانها دراثروزن خاکستر، آتش گرفتن ساختمانها، تنریب بناها در اثر وقوع زلزله آتشفشانی، خورده شدن سطوح فلزی بنا و... ایجاد می- کند. در این پژوهش با بررسی اسناد، مدارک و مقالات مرتبط با مدیریت، کاهش آسیب پذیری و مقابله در مقابل خطرات فوران آتشفشان، به ارائهی راهکارهای معمارانه برای تخفیف خطردرمناطق شهری و سکونتگاه های انسان پرداخته شده است. مقاله نتیجهگیری میکند که راهکارهای معماری از جمله: پوشاندن سطوح فلزی خارجی بنا با صفحات پلاستیکی، کوبیدن صفحات فلزی بر روی پنجرهها و غیر قابل نفوذ کردن بازشوهای بنا، طراحی یک سیستم لرزه ای مناسب برای بنا، ایجاد یک اتاق امن و غیر قابل نفوذ در داخل بنا، استفاده از پانلهای پر کننده مقاوم در برابر دما و فشار، تهیه نقشه پهنه بندی خطر و نقشه کاربری اراضی، آموزش مردم و.... میتواند نقش قابل توجهی در کاهش آسیبپذیری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آتشفشان ، تخفیف خطر ، مدیریت ، راهکار