اثر بیابان زایی بر شبکه آبیاری و زهکشی دشت سیستان

پدیده خشکسالی دیر زمانیست که بر روی زمین بوقوع می پیوندد و همه ساله خسارات زیادی برجای می گذارد دشت سیستان در قلمروی اقلیم گرم و خشک با تابستان های گرم و طولانی قرار دارد. خشکسالی های اخیر باعث گسترش مسئله بیابانزایی در منطقه گردیده است. کمبود منابع آب ناشی از بارندگی کم، وابستگی شدید به منابع آب خارج از کشور و راندمان کم آبیاری(کمتر از 30 درصد)، دشت سیستان را به کانون بحران های مربوط به آب و کشاورزی تبدیل نموده است.احداث شبکه آبیاری زهکشی دشت سیستان نقش مؤثری در بهبود راندامان مصرف آب و بهبود بخش کشاورزی که شغل غالب مردم منطقه را شامل می شود، داشته است. کانال های شبکه آبیاری دشت سیستان همواره به وسیله رسوبات حاصل از فرسایش شدید بادی و ذرات ماسه ای حمل شده توسط بادهای سیستان که اغلب در تمامی فصل های سال وجود دارند پر شده و نیاز به لایروبی مداوم دارند. هزینه ی لایروبی ماسه بادی از نهرها و کانال های آبیاری منطقه سیستان حدود 1500 تومان در هر متر مکعب می باشد. در راستای جلوگیری از خسارت های رسوبات بادی پیشنهاد می شود با پیگیری حق آبه هامون های پوزک، صابوری و هیرمند از کشور افغانستان و احیاء اکوسیستم تالاب بین المللی هامون و تمهیدات لازم مانند مالچ پاشی و ایجاد پوشش گیاهی از حرکت ماسه های بادی در منطقه جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

بیابانزایی ، دشت سیستان ، شبکه آبیاری و زهکشی ، هیرمند