بررسی محدودیت ها و قابلیت های مناطق بیابانی و نیمه بیابانی خراسان شمالی (با تاکید برمنابع طبیعی تجدید شونده ، زمین شناسی وگردشگری)

مناطق بیابانی و نیمه بیابانی استان خراسان شمالی درحوزه آبخیزکال شور(کویر مرکزی) این استان واقع شده اند وهدف از این پژوهش بررسی ویژگی ها و شناسایی محدودیت ها وقابلیت های موجود در این عرصه ها و ارائه راهکارهای مناسب جهت کاهش محدودیت ها واستفاده بهینه ازپتانسیل ها در راستای توسعه پایداراین مناطق است که ازطریق مطالعات میدانی و با بهره گیری ازبرخی منابع انجام شده است. بررسی های معموله حاکی از وجود محدودیت هایی مانند گسترش کفه های رسی و بافت سنگین خاک ، فرسایش های بادی و آبی، توسعه پهنه های نمکی و افزایش درجه شوری آب وخاک و افت کیفی و کمی منابع آب زیرزمینی در این مناطق می باشد واما در کناراین محدودیت ها، عرصه های موصوف دارای قابلیت های چشمگیری چون پتانسیل های زمین شناختی و معدنی، همجواری با مناطق پربارش کوهستانی، وجود مخروط افکنه ها ودشت سرها و امکان اجرای پروژه های آبخیزداری وآبخوانداری، وجود پهنه های آبرفتی باخاک عمیق جهت امورکشاورزی ، وجود مراتع ورویشگاههای طبیعی گیاهان دارویی، صنعتی و خوراکی، فراوانی سازندهای کربناته و امکان بهره برداری از منابع آب کارستی می باشند . بعلاوه این مناطق و ارتفاعات شمالی آن دارای پتانسیل های متنوع ژئوتوریستی و اکوتوریستی نظیر تنوع سنگ شناسی وکالردملانژها، غارها وچشمه سارها، پارک های ملی و مناطق حفاظت شده و نیزسوابق تاریخی و باستان شناسی ، استعدادهای مربوط به جغرافیای انسانی ازقبیل تنوع قومی وپتانسیل های گردشگری عشایری می باشد و لذا با برنامه ریزی مناسب و بهره برداری اصولی ازاین قابلیت ها، می توان ضمن کنترل پدیده های بیابان زایی و مهاربیابان ، موجبات توسعه این مناطق را فراهم نمود .

کلیدواژه ها:

بیابان ، خراسان شمالی ، کال شور ، محدودیت ها و قابلیت ها .گردشگری