بررسی وضعیت و جایگاه گردشگری روستایی و عشایری در کشور ایران (نمونه ی جامعه ی مورد مطالعه شهرستان گیلانغرب)

صنعت توریسم یک پدیده ی نوین در مبادلات بین المللی است که در اند زمانی با رشد و پیشرفت سریع توانسته است حجم بزرگی از مبادلات را به خود اختصاص دهد. این صنعت از دیدگاه اقتصاددانان یکی از سریعترین راه های بازگشت سرمایه می باشد. در این میان گردشگری روستایی و عشایری به عنوان زیرمجموعه ی صنعت توریسم ابزاری مناسب برای احیای واحی روستایی و عشاری می باشد. و به ع نوان یکمحرک برای توسعه ی ساختارهایی که در رشد فعالیتهای اقتصادی در نواحی روستایی و عشایری شرکت دارند عمل می کند. این مقاله با هدف بررسی وضعیت و جایگاه گردشگری روستایی و عشایری در کشور ایران با تأکید بر جامعه ی روستایی، ایلی و عشایری شهرستان گیلانغرب صورت گرفته است. روش شناسایی تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد و از روشهای کتابخانه ای و اینترنتی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. نتیجه نشان می دهد که اگر توریسم روستایی و عشایری در این بخش از کشور (شهرستان گیلانغرب) می خواهد به پایداری برسد و نقش م ثبتی در زندگی مردم روستایی و عشایری ایفا کند نیازمند مدیریت محیط زیست، مشارکت جوامع روستایی و عشایری، قانونگذاری، بازاریابی پایدار، تعیین اهداف و برنامه ریزی واقع بینانه است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری روستایی و عشایری ، توسعه ی پایدار ، شهرستان گیلانغرب