تأثیرآموزش تعاملی بر خودکارآمدی دانش آموزان مدارس دوره دوم متوسطه دخترانه شهر اصفهان

هدف از پژوهش تأثیرآموزش تعاملی بر خودکارآمدی دانش آموزان مدارس دوره دوم متوسطه دخترانه شهر اصفهان بود که پژوهش از نظرهدف کاربردی و از نظر روش پژوهشی نیمه تجربی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم دبیرستان های ناحیه 5شهراصفهان که درسال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند. نمونه این تحقیق مشتمل بر 60 نفر از جامعه مذکور (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامهاستاندارد سنجش خودکار آمدی شرر و همکاران بود که روایی صوری پرسشنامه توسط اساتید ومتخصصان تایید شد و پایایی از طریقالفای کرنباخ 0/89 برآورد گردید. تجریه وتحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندار) و در سطح آمار استنباطی(روش تحلیل کوواریانس) انجام شد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد در میانگین نمرات پس آزمون بین گروه های آزمایش وگواه درسطح آلفای (P<0/01) تفاوت وجود دارد. و اختلاف میانگین نمره پس آزمون گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه است لذا سبک آموزشتعاملی بر میزان خودکارآمدی دانش آموزان بر مولفه های تمرکز بر هدف، تعمق بر هدف و انگیزش درونی تأثیر دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش تعاملی ، خودکارآمدی ، تمرکز بر هدف ، تعمق بر هدف ، انگیزش درونی