در هر نظام آموزشی یکی از اهداف مهم، تربیت افرادتوانا، مفید و لایق است وبرای رسیدن به این هدف بایدبه همه عواملی که موجبموفق شدن برنامه های آموزشی می گرددتوجه کرد .استادو دانشجو موثرترین عوامل اجرایی برنامه های اموزشی هستند نگرش این دوگروه نسبت به هم در بیشبرد برنامه های آموزشی و پیشرفت علمی کشور تاثیر گذار می باشد .توسعه علمی، جنبه های گسترده ای داردکه هر جنبه آن می تواند از دیدگاه های متفاوتی بررسی شود. یکی از این جنبه ها توجه به نگرش اساتید و دانشجویان دانشگاه ها میباشد. نگرش نظام بادوامی است که شامل یک عنصر شناختی، یک عنصر احساسی و یک تمایل به عمل است. (فریدمن و همکاران،1970) و حالتی از آمادگی ذهنی و عصبی است که از طریق تجربه سازمان یافته برپاسخ فردنسبت به اشیاءو موقعیت هایی که با آن هامرتبط است، اثرمی گذارد. (منصوری، 30:1382)کلمن در سال 1996 طی تحقیقاتی با مقایسه نگرش دانش آموزان محروم با سایر دانش آموزان نسبت به محیط آموزشی، نتیجه گرفتعوامل محیطی که بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان معمولی تأثیر مثبت دارد، بر دانش آموزان محروم تأثیر منفی می گذارد. (ساعت چی، 42:1373).