تحلیل شرایط حرارتی ساختمان های مسکونی در نیمه دوم دوران قاجار

پژوهش حاضر تغییرات شرایط حرارتی حاکم بر ساختمان های مسکونی در ربع سوم و چهارم دوران قاجار را مورد بررسی قرار می دهد. بر این اساس سال های زیر در انجام این پژوهش مدنظر می باشند: 1)آیا هماهنگی با سطوح معنی داری بین شرایط حرارتی بناهای مسکونی در این دوره 80 ساله مشاهده می شود؟ 2-آیا این تفاوت ها نسبت به دوره زمانی ساخت بنا تغییراتی به خود دیده است؟ 3)آیا نابسامانی در ساختار معماری ایران در این دوران در ساختمان های مسکونی و به لحاظ شرایط حرارتی نیز حاکم است؟ در این راستا تعداد 60 بنای مسکونی به نسبت مساوی از سه شهر کاشان، اصفهان و یزد طوری انتخاب شده اند که در دو دوره 40 ساله و به تعداد مساوی قرار گیرند. روش تحقیق در این پژوهش استفاده از روش کارکردی در محاسبات شرایط حرارتی است که برای تحلیل یافته ها از شاخص آماری میانگین و انحراف معیار با فاصله اطمینان 95% (2SD) و خطای مطالعه (P<0.05) استفاده شده است. همچنین برای مقایسه میانگین کمیت های جوامع مورد بررسی از آزمون (T Test) استفاده شده است و نهایتاً نمودارها به کمک نرم افزار Excel استخراج گردید. نتایج آماری نشان دهنده اختلاف معنی داری در جهت کاهش قابل ملاحظه کمیت های ضرایب انتقال سطحی و حجمی و نسبت H/Ĥ در ربع چهارم نسبت به ربع سوم دوران قاجار وجود دارد؛ بدین مفهوم که ساختمان های مورد بررسی در ربع سوم حائز شرایط حرارتی نامناسب تری بوده اند.

کلیدواژه ها:

شرایط حرارتی ، ساختمان های مسکونی ، دوران قاجار ، ضریب انتقال حرارت طرح