ردیابی علائم پویای زبان اشاره فارسی با استفاده از روش کم شیفت

ردیابی دست یکی از قسمتهای مهم در سیستم بازشناسی زبان اشاره پویا، می باشد. زبان اشاره شامل واژگانی از لغات می باشد که ناشنوایان مفهوم موردنظر را با علائمی مبتنی بر یک یا دو دست، جهت حرکت آنها، بدن و حالات صورت بیان می کنند. افراد ناشنوا از طریق زبان اشاره با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند که این حرکات برای افراد غیر کر و لال قابل درک نیست به منظور تسهیل ارتباط بین افراد ناشنوا با افراد غیرناشنوا ترجمه کردن زبان اشاره به زبان طبیعی ضروری به نظر می رسد. باتوجه به ساختار زبان اشاره این چنین سیستمی بسیار پیچیده است. در این مقاله باتوجه به ساختار زبان اشاره به ردیابی علائم پویا زبان اشاره فارسی پرداخته شده است، این علائم بیانگر یک مفهوم خاص می باشند که با یک حرکت خاص توسط دست بیان می شوند. روش پیشنهادی ما جهت دنبال کردن دست، روش ردیابی کم شیفت می باشد. تغییرات نور می تواند الگوریتم را در یافتن پرده رنگ مورد نظر دچار اشتباه کند با اعمال اصلاحاتی احتمال ایجاد این خطا را کاهش داده و باعث بهبود ردیابی دست در علائم پویای زبان اشاره فارسی می شود. نتایج بدست آمده بر روی علائم اشاره پویای مختلف بیانگر، دقت و کارایی الگوریتم می باشد.

کلیدواژه ها:

زبان اشاره ، علائم پویا ، روش کم شیفت ، ردیابی