تعارض فردی عامل بروز سکون زدگی شغلی

مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین سکون زدگی شغلی با تعارض فردی کارکنان در دانشگاه علوم پزشکی بم می پردازد. جامعه ی آماری این پژوهش را کارکنان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی بم به تعداد 1400 نفر تشکیل می دهند که با توجه به فرمول کوکران 302 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه می باشد. روایی پرسشنامه سکون زدگی شغلی 98 صدم و تعارض بین فردی 87 صدم بدست آمده است. پایایی هرکدام نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 90 صدم و 87 صدم بدست آمده است. برای آزمون فرضیات از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شده است. کلیه تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری صورت گرفته است. با توجه به نتایج بدست آمده، مشخص می گردد بین تعارض فردی و سکون زدگی شغلی رابطه مثبت و SPSS معناداری وجود دارد. همچنین بین سکون زدگی سلسله مراتبی و سکون زدگی محتوایی با تعارض فردی کارکنان رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بر اساس نتایج بدست آمده از تحقیق، می توان نتیجه گرفت که سکون زدگی شغلی می تواند تاثیر بسزایی در افزایش تعارض فردی کارکنان داشته باشند. از این رو، پیشنهاد می گردد که شرایطی فراهم آید تا کارکنان از طریق کاهش سکون زدگی شغلی بر تعارضات فردی خویش غلبه کنند.

کلیدواژه ها:

سکون ، سکون زدگی شغلی ، تعارض و تعارض فردی