بررسی اثر مهار بازویی در رفتار سازه های بلند

رشد روز افزون جمعیت در جهان و کمبود زمین در شهرهای بزرگ لزوم استفاده از ساختمانهای بلند را تشدید می نماید. لذا دستیابی به سیستمهای سازه ای مناسب و کارآمد از لحاظ فنی و اقتصادی ضروری بنظر می رسد. در این نوشتار به مقایسه رفتار سازه ها با مهار بازویی (کمربند خرپایی) و مدلهای بدون کمربند خرپایی پرداخته شده است. سازه ی مهار بازوئی دارای یک هسته مرکزی هستند که متشکل از دیوارهای برشی و یا قابهای مهاربندی شده می باشد. بدین منظور ابتدا سازه مورد بحث تحت تاثیر نیروهای افقی و قائم بصورت استاتیکی تحلیل و طراحی شده، سپس با استفاده از آنالیز بار افزون تا مرحله خرابی تحلیل و با سایر سیستمهای سازه ای مقایسه شده و بعنوان سیستمی مناسب شناخته شده است. امروزه بخش عمده ای از طراحی لرزه ای بر اساس روش استاتیکی معادل و محاسبه نیروی زلزله طراحی از طیف خطی زلزله با اعمال ضریب کاهشی به نام ضریب رفتار سازه انجام می گیرد. ضریب اخیر اعمال کننده کاهش نیروی جانبی سازه به دلیل فلسفه طراحی به کار رفته، اتلاف انرژی در اثر رفتار غیر ارتجاعی، میرائی سازه، اضافه مقاومت مصالح، تردی یا شکل پذیری اعضاء و اتصالات سازه، تجربه مهندسین به رفتار هر نوع سازه در زلزله های گذشته و سایر عوامل ثانویه می باشد

کلیدواژه ها:

سازه های بلند ، مهار بازویی ، ضریب رفتار ، شکل پذیری