بررسی اثرات آموزش محیط زیست در مدیریت پسماند شهری

آموزش محیط زیستی فرایندی شناخت ارزش ها و روشن سازی مفاهیم است که به منظور توسعه مهارت ها و نگرش های لازم برای درک ارتباط بین انسان ، فرهنگ او و محیط بیولوژیکی اطرافش است . آموزش های زیست محیطی موجب تمرین در تصمیم گیری و توجه به کیفیت محیط زیست نیز می شود . در حال حاضر تهران در حدود 7هزارو 500تن زباله در روز تولید می کند که این حجم انبوه زباله می طلبد تا اقدامات بازدارنده و فرهنگی برای کاهش آن انجام شود. براساس مطالعات انجام شده، شهروندان تهرانی 2برابر استاندارد جهانی زباله تولید می کنند. از وضعیت تولید زباله در مناطق تهران می توان گفت که مناطق 4 و 18 سالانه 28 میلیون و 724 هزار و 135 کیلوگرم زباله تولید می کنند. از این مقدار 19میلیون و 736 هزارو 345 کیلوگرم متعلق به منطقه 4 و 8 میلیون و 987 هزارو 790 کیلوگرم سهم منطقه 18 است، در مقابل منطقه 9 با داشتن مجموع 3 میلیون و476 هزارو 400 کیلوگرم زباله کمترین زباله تولیدی را داشته است. شرط لازم موفقیت در مدیریت پسماند شهری آموزش و فرهنگسازی، مشارکت اجتماعی است. عواملی می‎توانند تداوم و بقای مشارکت اجتماعی را ارتقا بخشندکه شامل راهبردهای ارتباطی، حمایت مقامات، آموزش بانوان، استفاده از نقش زنان در فرهنگسازی زیست محیطی خانواده‎ها، حمایت و قدردانی مقامات محلی از مشارکتهای مردمی، استفاده از سازمانهای غیردولتی به عنوان میانجی بین اجتماع و سهامداران حفاظت محیط زیست، تشریک مساعی بر ایجاد مشارکت بین سازمانهای مبتنی بر اجتماعات محلی و موسسه‎های کوچک و کاهش کشمکش مشروعیت سازمانهای مبتنی بر اجتماعات محلی با مقامات محلی، حمایتهای تکمیلی پس از اتمام پروژهها جهت بالا بردن آگاهی مردم می باشد .

کلیدواژه ها:

آموزش محیط زیست ، مدیریت ، پسماند شهری ، مشارکت